ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ: Ομιλία Μανώλη Γλέζου και Ανακήρυξη του σε Επίτιμο Δημότη Μαρκοπούλου

Η ελληνική ιστορία αποτελεί ένα διαρκή αγώνα για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, εθνική και κοινωνική. Όλοι λοιπόν είμαστε εξοικειωμένοι στο άκουσμα των ανδραγαθημάτων, των θυσιών για τα ιδανικά και των ηρωισμών. Πόσο συχνά έχουμε όμως την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά ένα ζωντανό Ήρωα;

Η μοναδική αυτή ευκαιρία δόθηκε, αμέσως μετά τις εκδηλώσεις εορτασμού, για την Εθνική Επέτειο της 25^ης Μαρτίου, που οργάνωσε ο Δήμος Μαρκοπούλου και τίμησε με την παρουσία του πλήθος κόσμου, και η μαθητιώσα νεολαία με την καθιερωμένη παρέλαση, που δήλωσαν με τη δυναμική στάση τους, το παρόν στις εξελίξεις που αφορούν τη χώρα μας.

«Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» είχε δηλώσει ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ, για την Αντίσταση των Ελλήνων κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Οι ήρωες παραμένουν όρθιοι, ζωντανοί και μαχητικοί, για να διατηρούν ζωντανή τη μνήμη των συναγωνιστών τους που έφυγαν και να μεταλαμπαδεύσουν τη φλόγα, σε αυτούς που δεν είχαν την τύχη να αγωνιστούν ακόμα», θα έλεγαν όσοι παρακολούθησαν την ομιλία του κ. Μανώλη Γλέζου, την Κυριακή 25 Μαρτίου 2012, στην Αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Μαρκοπούλου.

Τον κ. Γλέζο υποδέχτηκε ο Δήμαρχος Μαρκοπούλου Σωτήρης Ι. Μεθενίτης, μοιραζόμενος την προσωπική του εμπειρία της πρώτης τους συνάντησης το 1983 στη Θεσσαλονίκη, όπου ως φοιτητής, παρακολούθησε ομιλία του, που πραγματοποιήθηκε στη Νομική Σχολή. Στη συνέχεια παρέδωσε την τιμητική διάκριση του Επίτιμου Δημότη, όπως και το ιστορικό βιβλίο «Το Μαρκόπουλο των Μεσογείων-Οδοιπορικό στους αιώνες» του συμπολίτη μας συγγραφέα Σταμάτη Μεθενίτη, στον επί 70 χρόνια αγωνιστή της Αντίστασης.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα, ο 90χρονος κ. Γλέζος απεύθυνε όρθιος (!) επί μία ώρα, ένα συγκλονιστικά μεστό, διεισδυτικό λόγο, πλήρους διαύγειας και σιδηράς μνήμης, βασισμένο σε ιστορικά επιχειρήματα και στοιχεία, διανθισμένο από προσωπικά βιώματα, δίχως ποτέ να «υποταχθεί» στην ευκολία του κηρύγματος ή ακόμα και της καρέκλας που του είχε προσφερθεί. Ακριβής όχι μόνο στη συνοχή των – δίχως κείμενο ή σημειώσεων – σκέψεων, αλλά και στα χρονικό προγραμματισμό της εκδήλωσης.

Διατρέχοντας τους εθνικοαπελευθερωτικούς μας αγώνες, από την αρχαιότητα έως και σήμερα, διαπίστωσε ότι «το 1821 μπορεί να κερδίσαμε την ελευθερία μας, αλλά όχι και την ανεξαρτησία μας», αφού ήδη μέσα σε μια τριετία, το 1824, οι Μεγάλες Δυνάμεις μας επέβαλαν τη λήψη δανείου, το οποίο αποπληρώσαμε μόλις πριν από δώδεκα (12) χρόνια! Στο δε Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ήμασταν το μόνο έθνος που αντιστάθηκε στις δυνάμεις του Άξονα, μετρώντας τεράστιες ανθρωπιστικές και υλικές απώλειες, παραμένουμε οι μόνοι που δεν έχουμε λάβει πολεμικές αποζημιώσεις. Όχι μόνο αυτές που αξιώνουμε εμείς, αλλά ούτε καν αυτές που βεβαιώνει η ίδια η Γερμανία!

Αξίζει να σημειωθεί το περιστατικό με το οποίο διάλεξε να χαιρετίσει την εκδήλωση ο κ. Γλέζος, όπου αναφέρθηκε στους 30 και πλέον συγκρατούμενους του Μαρκοπουλιώτες το 1943, «στο καρτέρι (φυλακή) της Καλλιθέας», που τον εξέλεξαν θαλαμάρχη. Για να συμπληρώσει χαριτολογώντας: «Αυτή ήταν η πρώτη φορά που τίμησαν Μαρκοπουλιώτες». Η φυλάκιση τους οφειλόταν στην αντιστασιακή τους δράση και συγκεκριμένα, στη συμμετοχή τους σε δίκτυο φυγάδευσης Ελλήνων Αξιωματικών, Εβραίων, Άγγλων και μελών της Εθνικής Αντίστασης, μέσω του λιμανιού του Πόρτο Ράφτη, στο συμμαχικό Μέτωπο της Μέσης Ανατολής.

Τέλος, κάλεσε τον Δήμαρχο Μαρκοπούλου, να συστήσει επιστημονική επιτροπή, για την ιστορική έρευνα και πλήρη καταγραφή του ρόλου των Μαρκοπουλιωτών στην Εθνική Αντίσταση, όπως και να συνδράμει ο Δήμος, στον αγώνα για τις Επανορθώσεις και την αποζημίωση της Ελλάδας, από χώρες του τότε «Άξονα», όπως η Γερμανία.