Το Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023 τιμώντας την ηρωική παρακαταθήκη του παρελθόντος και αναδεικνύοντας το ελπιδοφόρο παρόν και μέλλον, ο Δήμος Μαρκοπούλου γιόρτασε με κάθε επισημότητα και λαμπρότητα την εθνική επέτειο.
Παρουσία της Δημοτικής Αρχής, οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την πρωινή επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των Πεσόντων, που τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Ιωάννου Μαρκοπούλου, εκπροσώπων φορέων και δεκάδων πιστών.
Στο Ηρώο της πόλης, εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός λόγος από μαθητές της Γ΄ τάξης του 1ου Λυκείου Μαρκοπούλου και ακολούθησε η τελετή κατάθεσης στεφάνων από τον Δήμαρχο Μαρκοπούλου Μεσογαίας Κωνσταντίνο Δ. Αλλαγιάννη, τον Αντιπεριφερειάρχη Οικονομικών Νικόλαο Πέππα, εκπροσώπους των Σωμάτων Ασφαλείας, των Σχολικών Μονάδων, Νομικών προσώπων του Δήμου, λαογραφικών, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών, αθλητικών, γονεϊκών Συλλόγων και άλλων φορέων της πόλης.
Στη συνέχεια ακολούθησε η καθιερωμένη παρέλαση μαθητών και μελών πολιτιστικών, αθλητικών και άλλων Συλλόγων και φορέων του Δήμου, που καταχειροκροτήθηκε από πλήθος κόσμου, υπό το ρυθμό των εμβατηρίων που παιάνιζε η Μουσική Φιλαρμονική Μαρκοπούλου.
Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με την ειδική τελετή στο κατάμεστο Δημοτικό Κινηματοθέατρο Μαρκοπούλου «Άρτεμις», όπου τιμήθηκαν οι μαθήτριες και μαθητές που εισήχθησαν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όπως και οι αθλήτριες και αθλητές, που κατάκτησαν – ατομικά ή ομαδικά – χρυσό, αργυρό ή χάλκινο μετάλλιο σε πανελλήνιο, βαλκανικό, ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο, πραγματοποιώντας το δικό τους σύγχρονο «έπος».
 |
Μια από τις πλέον συγκινητικές στιγμές της εκδήλωσης, ήταν αδιαμφισβήτητα η απονομή τιμητικής πλακέτας από τον Δήμαρχο Μαρκοπούλου, στα παιδιά και τα εγγόνια του Δασκάλου, Αναπήρου Πολέμου Χρήστου Ευ. Δημητρίου για την πολύχρονη και καθοριστική συμβολή του στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και την ηρωική προσφορά του στην πατρίδα. Τα παιδιά του Χρήστου Ευ. Δημητρίου, Λένα και Ευάγγελος, με τις σύντομες – πλην από καρδιάς – ομιλίες τους, κατόρθωσαν να μοιραστούν με το κοινό, ένα ιδιαίτερα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, ξεδιπλώνοντας θύμησες και συναισθήματα από τον προσωπικό βίο του πατέρα τους. Στη σκηνή βρέθηκαν και τα εγγόνια του Χρήστου Ευ. Δημητρίου.
Ο Χρήστος Ευαγγέλου Δημητρίου γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1923. Ήταν ο δεύτερος γιος (από τα 4 συνολικά αγόρια) του ιερέα Ευάγγελου Δημητρίου και εγγονός – πάλι ιερέα – του Μερκουρίου Δημητρίου, με καταγωγή από το Μαρκόπουλο Αττικής. Έμεινε ορφανός στη διάρκεια της κατοχής, σε ηλικία 17 ετών και το 1943, σε ηλικία 20 ετών, αποφοίτησε ως δημοδιδάσκαλος από την Ιερατική Σχολή Κορίνθου, με βαθμό λίαν καλώς. Διορίστηκε στο Στείρι Βοιωτίας, αλλά τον πρόλαβε ο εμφύλιος πόλεμος, όπου και κατατάχτηκε στις τάξεις του εθνικού στρατού.
Η επιθυμία του ήταν να γίνει ιερέας, σαν τον πατέρα και τον παππού του. Είχε συμμαθητές και τον πρώην Επίσκοπο της περιοχής μας, τον κύριο κύριο Αγαθόνικο, που ήταν και προσωπικοί φίλοι, τον αείμνηστο επίσκοπο Κονίτσης Σεβαστιανό και πάρα πολλούς άλλους ιερωμένους και μετέπειτα επισκόπους.
Δυστυχώς στον εμφύλιο πόλεμο, την 1η Ιουλίου 1949, κατά τη διάρκεια μιας περιπόλου, όπου δεν είχε υπηρεσία ο ίδιος, αλλά προσφέρθηκε να εκτελέσει αυτός, αντί για κάποιον άλλον που αρνήθηκε να κάνει την υπηρεσία, πήγε να στηρίξει το όπλο του με μια πέτρα και ενεργοποιήθηκε μια νάρκη που ήταν από κάτω της, ακρωτηριάζοντας επί τόπου και τα δυο του πόδια.
Επειδή ήτανε για πάρα πολλή ώρα αναίσθητος, θεωρήθηκε νεκρός και μεταφέρθηκε σε σημείο που συγκέντρωναν τα άψυχα σώματα. Για καλή του τύχη, κάποιος ντόπιος συστρατιώτης του από το Μαρκόπουλο, κατάλαβε ότι είναι ζωντανός και εσπευσμένα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου έγινε ο χειρουργικός ακρωτηριασμός των δύο κάτω άκρων.
Από προσωπικές μαρτυρίες του γιου του Ευάγγελου Δημητρίου, το σώμα του πατέρα του ήταν υποδορίως γεμάτο θραύσματα, ακόμη και μπαρούτι!
Πλέον, η επιθυμία του να γίνει ιερέας, δεν μπορούσε να ευοδωθεί και συνέχισε να ασκεί τη διδασκαλική του ιδιότητα, επιστρέφοντας εδώ στο Μαρκόπουλο μετά την αποθεραπεία του, όπου και προήχθη σε διευθυντή Β΄. Επί των ημερών του εγκαινιάστηκε το 2ο Δημοτικό Σχολείο Μαρκοπούλου, με πλήθος μαθητών που δίδαξε τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, να τον μνημονεύουν ακόμα ως τον δάσκαλό τους.
Το 1971 νυμφεύτηκε τη θεραπαινίδα νοσοκόμα του, Γιαννούλα Βασιλάκη. Τη γνώρισε στο μαιευτήριο που γεννήθηκε ο ανιψιός και βαφτισιμιός του, Χρήστος Δημητρίου του αδερφού του Γεωργίου και σε σύντομο χρονικό διάστημα, ευτύχισε να έχει δύο παιδιά την Ελένη Δημητρίου, νυν επιχειρηματία στα Γιάννενα και τον χειρουργό οδοντίατρο Βαγγέλη Δημητρίου, γνωστό στην πόλη μας, τόσο για την επαγγελματική του ιδιότητα, όσο και για την πολιτική του δράση.
Το 1979, με τον βαθμό του διευθυντή Α΄ μετατέθηκε σε δημοτικό σχολείο στο παλαιό Ψυχικό, ενώ μετακόμισέ με την οικογένειά του στο νέο Ψυχικό, όπου είχε αγοράσει ένα σπίτι και έζησε μέχρι το θάνατο του το 1989. Δυστυχώς το 1986, νόσησε από καρκίνο και το 1989 κατέληξε.
50 χρόνια πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι, από 26 χρονών, με τεράστια αποθέματα ψυχής, δεν στερήθηκε τη ζωή και τις απολαύσεις της, δεν στερήθηκε την οικογένεια, τους φίλους, τα ταξίδια ,τα γλέντια και φυσικά δεν μπορούμε να παραλείψουμε τη μεγάλη του αγάπη, τη λατρεία του για τη βυζαντινή μουσική. Ένας καλλίφωνος άνθρωπος με στεντόρεια βαριά φωνή, που διακονούσε σε πάρα πολλούς ναούς μαζί με αγαπημένους φίλους, σαν τον πατέρα-Χρήστο – τον παπά-Κίτσο και όλους τους άλλους, τους περισσότερους εκλιπόντες σήμερα – φίλους, ιερείς και ψάλτες.
Οι οκτώ πρώτοι σε βαθμολογία επιτυχόντες μαθητές, που εισήχθησαν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, έλαβαν τιμητικό έπαινο από τον Δήμαρχο Κωνσταντίνο Δ. Αλλαγιάννη και την Αντιδήμαρχο Μένη Βαμποράκη και χρηματικό βραβείο 1.000 ευρώ έκαστος – οι 4 πρώτοι – και 500 ευρώ οι 4 επόμενοι, που παρέλαβαν από την Ειδικό Ποιότητας Αέρα, Κλιματικής Αλλαγής και Κοινωνικής Δέσμευσης Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών Ευδοκία Αναματερού. Μάλιστα φέτος, οι υπότροφοι μαθητές αυξήθηκαν κατά δύο, στο πλαίσιο της υποστήριξης του Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών Α.Ε. (ΔΑΑ) στην εκπαιδευτική κοινότητα της πόλης.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με τη βράβευση των 21 διακριθέντων αθλητριών και αθλητών του τόπου μας και ολοκληρώθηκε με τη βράβευση των υπολοίπων 90 περίπου εισαχθέντων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
